บุรุษร่างสูงผิวคร้ามมากด้วยอำนาจราชศักดิ์ผู้หนึ่งละทิ้งสรรพสมบัติทั้งมวล รวมทั้งสตรีอันเป็นที่รักยิ่ง ออกบวชลับหายเข้าป่าทึบ...ไร้ร่องรอย

สตรีเลอลักษณ์หนึ่งวิ่งร้องไห้ตามบุรุษไว้ผมยาวมุ่นมวยด้วยอาภรณ์สีขาวที่ไม่แม้จะชายตาเหลียวหลังมามอง เธอสะอื้นไห้โหยหากล่าววาจาสาปแช่งอย่างคั่งแค้น...ทอดร่างลงเกลือกดินด้วยหัวใจลาญแหลก ก่อนหยาดน้ำตาจะแห้งหายลงในไม่ช้า

หากแต่คำพยาบาทนั้นยังคงดำรง !

แม้ ‘มุนี’ เป็นนักพรตเรืองฤทธิ์อำนาจเหนือคน หากมิอาจเดินไปสู่หนทางที่ตนปรารถนา ยอมทนทุกข์ทรมานรับทัณฑ์แห่งความรัก
มานานนับพันๆ ปี ด้วย “ความรักที่เหนือความรักทั้งปวง”