ชีวิตก็เหมือนภาพยนตร์ เป็นมายาซึ่งเมื่อยึดติดเมื่อไรก็ทุกข์เมื่อนั้น เส้นกราฟการขึ้นลงของชีวิตเป็นธรรมชาติที่เกิดกับทุกคนเสมอภาคกัน
ใครๆ ก็มีจุดตกต่ำ ไม่ช่วงใดก็ช่วงหนึ่งของชีวิต บ่อยครั้งการตกเหวไม่ใช่สิ่งที่ใครคนหนึ่งสร้างขึ้นหรือเพราะนิสัยไม่ดีของเขา
แต่มาจากผลกระทบภายนอกเช่น เศรษฐกิจล่ม คนที่ยอมรับสัจธรรมของการตกต่ำได้ก็ฟื้นตัวได้เร็ว ไม่ว่าจะปีกหักข้างเดียวหรือสองข้าง
หากยังสู้ ก็มีโอกาสที่จะเป็นนกฟีนิกซ์ฟื้นจากความตาย ฟ้าอาจมืดเป็นช่วงๆ อาจหมองหม่นเพราะเมฆดำปกคลุม แต่ที่แน่ๆ
คือท้องฟ้าไม่ปิดทุกวัน ฟ้ามิได้มีเมฆดำทุกวัน ฝนก็ไม่ตกทุกวัน เพราะเมื่อชีวิตตกต่ำสุดแล้ว ก็ไม่มีทางต่ำกว่านั้น มีแต่ขึ้นอย่างเดียว!