บทละครเรื่องอิเหนา พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหน้านภาลัย นับว่าเป็นเพชรน้ำงามเม็ดหนึ่งแห่งวงวรรณกรรมไทย เพราะมีคุณสมบัติเด่นคือเป็นวรรณกรรมที่มีความไพรเราะงดงามด้วยถ้อยคำที่เลือกเฟ้นเจียระไนมาแล้ว เป็นอย่างดี และยังมีคุณค่าทางด้านศิลปะการประพันธ์ เพราะเป็นบทละครรำที่สามารถนำไปใช้แสดงได้อย่างเหมาะเจาะทุกบททุกตอน นับเป็นการสร้างสรรค์ศิลปะสองแขนงควบคู่ไป คือ วรรณศิลป์และนาฏศิลป์ จนได้รับยกย่องจาก วรรณคดีสโมสร ให้เป็นยอดแห่งบทละครรำ

แม้ว่าบทละครเรื่องอิเหนา จะมีที่มาจากวรรณคดีเรื่องสำคัญของชวาก็ตาม แต่เนื้อหาซึ่งเกี่ยวพันกับความรักและการผจญภัยของตัวละครเอก เหมือนเช่นเดียวกับวรรณคดีไทยโดยมาก โดยเฉพาะบุคลิกลักษณะของอิเหนาก็ไม่ต่างไปจากตัวละครชายอื่นๆ ในวรรคคดีไทย คือ เจ้าชู้และรบเก่ง เป็นต้น บทละครเรื่องนี้มีหลากหลายอารมณ์ ให้ความเพลิดเพลินชวนติดตาม และสอดแทรกความรู้เกี่ยวกับขนบประเพณีโบราณหลายอย่างไว้ด้วย